Boekscout Auteursblog - verhalen van en door auteurs

Deze week de drukproeven van mijn nieuwe boek ontvangen. Voor de deadline alles nog een keer controleren en dan kan die naar de drukker!

Er wordt vaak gevraagd waar schrijvers hun inspiratie vandaan halen. In mijn geval word ik vaak geïnspireerd door andere verhalen, maar ook door echte gebeurtenissen. De bestorming van het Capitool was voor mij ideaal om mijn kritiek op het huidige kiesstelsel kwijt te kunnen. Personages uit mijn boeken zijn vaak gebaseerd op echte personen of romanfiguren. Zo is Windotan natuurlijk Winnetou, koning Marchaval is koning Arthur en Athos en Portos uit de drie musketiers hebben model gestaan voor Tanocha en Tarawan. Razé is de zwarte prins uit de stripboekenserie van de Koene Ridder, inclusief de haak arm. Ik geef vervolgens deze personages een eigen invulling met kenmerken die ik nodig heb voor mijn verhaal, zodat er totaal nieuwe personages ontstaan. Volgende keer inzicht in de echte mensen die model hebben gestaan voor mijn personages.

Dit weekend unaniem gekozen voor dit ontwerp bij mijn nieuwe boek: Valadin deel 4, de rebellen van Zeron

Deel 4 van de Valadin serie ( De rebellen van Zeron) is bijna klaar. Het manuscript moet nog eenmaal geredigeerd worden. 11 november moet dat klaar zijn. Dan nog een cover en hopelijk wort die dan net voor de feestdagen uitgebracht. Wederom een spannend verhaal, met ditmaal migratie en overbevolking als achterliggende thema's, maar ook een boek waarin het noodlot voor de hoofdpersonen hard toeslaat.

Ik had nog nooit van Dedicon gehoord. Maar Dedicon maakt luisterboeken ijn opdracht van Biblion. Een mooi initatief voor mensen die moeite hebben met lezen. Twee van mijn boeken zijn al overgezet naar luisterboeken. Het derde volgt deze zomer.

Een fragment uit mijn eerste boek in de Valadin serie. Nog steeds mogelijk om te bestellen! Om het kampvuur was een grote groep mannen verzameld, allen tot aan de tanden bewapend. Naom stond in de kring. Val keek verbaasd toe. “De huiden liggen in de vierkante hut, in het midden,” zei Naom. “Jullie doden toch niemand, hè?” “Nee, het is erin over jouw brug, de huiden pakken en wegwezen. Je brug is klaar?” “Ja. En mijn beloning?” “Hier is je beloning.” Met afgrijzen zag Val hoe de leider een dolk in Naom’s ribben stak en die langzaam omdraaide in Naom’s ingewanden. Om te voorkomen dat zijn slachtoffer schreeuwde hield hij zijn andere hand voor Naom’s mond. Val voelde zich misselijk worden en drukte zijn gezicht in de grond. Hij hoorde half hoe de leider zijn mannen verdeelde. De helft zou over de brug van Naom een verrassingsaanval uitvoeren, de hoofdmacht zou de zuidelijke brug aanvallen. Val raakte in paniek. Hij moest terug om zijn dorp te waarschuwen, maar hij was te laat. De rovers stroomden al uit hun kamp. Val verstopte zich angstig achter een boom. Op centimeters afstand liepen rovers langs hem heen, maar ze zagen hem niet. Hij wachtte met kloppend hart tot de laatste rover weg was, toen herstelde hij zich snel. Hij sloop achter het stel aan. Ze liepen regelrecht naar de beek. Daar wachtte hen een verrassing, want de brug was weg. Val keek toe vanachter een boom. De afstand van zijn boom tot de twee keien was een kleine tien meter. De rovers zochten langs de oever naar de verdwenen brug. Hij dacht snel na. Hij kon natuurlijk schreeuwen, maar dan zat hij hier alleen met alle rovers. Misschien waren de krijgers van het dorp niet op tijd om de rovers tegen te houden. Hij moest ze zelf tegenhouden. Hij nam een beslissing. Hij sprong op en sprintte onhoorbaar naar de keien. De rovers stonden met hun rug naar hem toe en zagen hem pas toen hij passeerde. Val voelde zijn hart samenknijpen van angst. Er hoefde maar één van de rovers te reageren en hem vastpakken en hij zou dood zijn. Maar er gebeurde niets. Ze waren te laat. Zelfs in het donker vonden Val’s voeten de vier keien en hij was aan de overkant voor ze het wisten. “Help! Een aanval! Help!” Hard om hulp schreeuwend klom hij razend snel op de hut van Jorie. De roverhoofdman hoorde hij schreeuwen; “Aanvallen! Dood ze allemaal!” De eerste rover nam een aanloop. Zijn voet raakte de eerste kei. Val schoot op hetzelfde moment. De man greep naar zijn keel, struikelde en viel in het water. “Door het water! Snel voordat ze allemaal wakker zijn!”

Alvast nadenken over de filmrechten!

Bijna vakantie. Lekker lezen op het strand. Nu in de aanbieding: de eerste 3 delen van de Valadin serie voor slechts € 49,95. Zolang de voorraad strekt.

Deel 4 in de Valadin serie komt na de zomer uit. Ter voorbereiding nog een speciale aanbieding; de delen 1/t/m 3 zijn voor selchts € 49,95 verkrijgbaar, zolang de voorraad strekt.

Dé oplossing voor de asiel/migratie problematiek, nu in het Nieuwsblad van Landsmeer! Helaas moest ik binnen de 500 woorden blijven, anders had ik nog twee belangrijke componenten kunnen toevoegen. Maar dit geeft ook wel een aardig idee.In mijn boeken serie Valadin werk ik dit verder uit.

Staatssecretaris Eric van der Burg stelt in een artikel in Binnenlands Bestuur dat Nederland behoefte heeft aan consensus over de Demografisch toekomst van Nederland. De Staatscommissie Demografische Ontwikkelingen schetst daarvoor drie scenario’s, waarbij uiteindelijk gepleit wordt voor het scenario ‘gematigde groei.’ In dat scenario zijn er in 2050 18 tot 20 miljoen inwoners in Nederland, waarbij de groei vrijwel geheel veroorzaakt wordt door immigratie. Het scenario sterke groei wordt om plausibele redenen afgewezen, maar ook het scenario ‘krimp’ wordt afgewezen. Dat scenario heeft nadelen door een sterke vergrijzing, personeelstekorten en economische krimp, met als gevolg 16 tot 18 miljoen inwoners in 2050. We zitten nu al bijna op de 18 miljoen, dus in dit scenario stopt de bevolkingsgroei. Maar kunnen we het ons permitteren verder te gaan met het scenario ‘gematigde groei.’? Dat betekent dat er tot 2050 in het ongunstigste geval 2 miljoen mensen bijkomen. Waar gaan die mensen wonen? We hebben nu al een enorm woningtekort en dat gaan we niet snel genoeg bijbouwen. Onze jeugd heeft nu nauwelijks mogelijkheden om een eigen woning te betrekken en dat is wat mij betreft wel een minimum bestaanszekerheid, die in elk ander scenario dan ‘krimp’, wordt aangetast. Voor de meeste Nederlandse gemeenten geldt op dit moment een wachttijd van 3-5 jaar voor actief woningzoekenden. Maar er zijn meer problemen dan de woningmarkt. CO2 neemt toe als er meer mensen zijn. Files ook. De natuur wordt verder aangetast. En er is een grotere behoefte aan energiebronnen. Groningen toch openlaten? Kortom, een heleboel nadelige effecten van een verdere bevolkingsgroei lijken niet, of onvoldoende meegenomen. Ik pleit daarom ook voor het scenario ‘krimp’. Natuurlijk kan dat leiden tot personeelstekorten en economische krimp, maar met aanvullende maatregelen zoals later met pensioen gaan en innovatief personeelsbeleid kunnen de nadelige effecten beperkt worden. En hebben we enige economische krimp er niet voor over om onze kinderen een toekomst te geven?Dan bepleit van der Burg ook om asielzoekers op te vangen naar een opvang aan of buiten de EU-grenzen en daar de asielvraag af te laten wachten. De problemen in Ter Apel zijn we dan kwijt. Maar tegelijk lossen we het probleem van overvolle vluchtelingenkampen niet op. We verplaatsen het alleen. En buiten de ellendige omstandigheden in dergelijke kampen houden we in stand dat mensen door mensensmokkelaars in gammele bootjes de dood worden ingejaagd. Juist om die levens zouden we ons moeten bekommeren. Waarom laten we asielzoekers geen asiel aanvragen bij Nederlandse ambassades in hun eigen land, en als dat niet kan bij een ambassade in een buurland? Ambassades kunnen bij uitstek de veiligheidssituatie ter plaatse beoordelen. Versterk die ambassades met IND-medewerkers en asiel kan daar aangevraagd worden. Ook digitaal. De aanvragen worden centraal doorgestuurd en bestudeerd of ze in het ‘krimp’ scenario passen. Past het, krijgt de asielzoeker een visum en wordt er een vlucht naar Nederland geregeld inclusief huisvesting. Past het niet kan er alsnog gekeken worden naar veilige oplossing in en ander land, al dan niet met bijbetaling.Peter Verkerk Schrijver

Er is een nieuwe uitgave van Valadin deel 2 uit. Nu via de webwinkel te bestellen. https://www.boekscout.nl/shop2/boek/9789464436723

Ik mocht voor Boekrecensies een gastblog schrijven. Lees meer: https://boekrecensiesblog.nl/peter-verkerk-een-motiverende-gastblog/

<!--[if !mso]><![endif]-->Over de auteur: Ik bedacht jaren geleden de avonturen van ‘Valadin.’Geïnspireerd door avonturenverhalen over Koning Arthur, Winnetou, de driemusketiers, Robin Hood en anderen die ik in mijn jeugd verslond. Druk met hetopvoeden van mijn kinderen en een maatschappelijke carrière heb ik daar langniets mee gedaan. Pas de laatste jaren heb ik de tijd om al die ideeën verderuit te werken.Toen zijn die avonturenverhalen aangevuld met een(kritische) visie op de maatschappij. Dat levert vaak nieuwe inzichten op endat is ook terug te zien in mijn boeken. Ik debuteerde vijftien jaar geledenmet een humoristisch en sarcastisch boekje over mismanagement en fraude bij degemeente. Met name bij het toenmalige parkeerbeheer van Amsterdam. Daarna werkte ik door aan zes delen over de avonturenvan Valadin, waarvan ‘De rebellen van Zeron’ het vierde deel is. Ik denk dat ikspannende verhalen schrijf, maar ik vind het nog veel belangrijker om mensen tebereiken met een boodschap. Het is geweldig als ik hoor dat mensen door mijnboeken en ideeën gaan nadenken, want onze samenleving zit niet zo logisch inelkaar als we denken. Ik schrijf ook regelmatig stukjes voor Facebook, Linkedinen het plaatselijke Nieuwsblad.Ik ben inmiddels tweeënzestig jaar oud en woon aljaren in Landsmeer. Sinds kort met pensioen en dus alle tijd om te schrijven.Nu nog op zoek naar een breder lezerspubliek!

Recensie van:JN Kingma PostmaDe kinderen van ZeronValadinDeel 1Auteur: Peter Verkerkbedacht jaren geleden de avonturen vijfluik ‘Valadin’. Geïnspireerd door avonturenverhalen van Koning Arthur, Winnetou en Old Shatterhand, de drie musketiers, Robin Hood en anderen die hij in zijn jeugd verslond. Later, zijn die avonturenverhalen aangevuld met een (kritische) visie op de maatschappij. Peter Verkerk reflecteert scherp op onder andere drank, cultuur en religie en gaat ook in op maatschappelijke vraagstukken als migratie en aanpassing. Hij debuteerde twaalf jaar geleden met een humoristisch en sarcastisch boekje over mismanagement en fraude bij de gemeente en werkte daarna door aan vijf delen over de avonturen van Valadin, waarvan ‘De kinderen van Zeron’ het eerste deel is. Ondanks vele slechte ervaringen gelooft hij nog steeds in groei en ontwikkeling en fat alles te leren is. ‘De kinderen van Zeron’ is daar een voorbeeld van.Wijze van lezen: Paperback ontvangen van in ruil voor mijn recensie voor Het Oergezellig Boekenlab o.l.v. Ilona Bouwers-Struik.Uitgeverij: BoekscoutGenre: avonturen vijfluikCover en flaptekst:Ik zie een grijsgetinte lucht met wolken. Een berglandschap. Ook zie ik het silhouet van een ruiter op een paard staand op een klif. Alsof de ruiter in de verte tuurt. Door deze mooie me aansprekende cover krijg ik zin om het verhaal te lezen.De flaptekst is informerend, interessant en nieuwsgierigmakend.Het verhaal:Het kleine koninkrijk Zeron wordt in haar bestaan bedreigd door de Unars, een wrede barbaren stam. Zeron is intern verscheurd en heeft een zwakke koning. De enige manier om Zeron te redden is samenwerken met Carna, het grote koninkrijk in het zuiden. Maar ook Carna is intern verdeeld. Bovendien verbieden de religies een samenwerking tussen beide landen. Op de achtergrond werken geheimzinnige mannen aan een plan om een nieuwe koning op de troon van Carna te zetten en samenwerking tussen Zeron en Carna mogelijk te maken. Zonder dat hij het weet wordt daarvoor de leraar Kamoni ingezet. Het zijn de kinderen van Zeron die de strijd moeten aangaan. Maar zijn ze nog op tijd? En kunnen de kinderen van Zeron hun land nog redden?Inkijk (bron website Boekscout)“Rovers!” riep Val en de jongens gaven hun paarden de sporen. Val merkte al snel dat ze de rovers niet konden ontlopen. Hun paarden waren moe van de lange reis en die van de achtervolgers leken nog vers en kwamen steeds dichterbij. Val schrok plotseling, want nu verschenen ook links van hen ruiters. Voor hen doemde nu een klein bos op en de jongens gaven hun paarden de sporen, in de hoop in het bos hun achtervolgers kwijt te raken. Maar vlak voor de bosrand zag Val dat het niet zou lukken. De rovers hadden veel terrein goed gemaakt en zaten nu vlak achter ze. Val sprong van zijn paard en greep zijn boog. Hij schoot en zag de eerste rover naar zijn keel grijpen en van zijn paard vallen. Hij hoorde naast zich een tweede pijl langskomen. Feps schot schampte een rover aan zijn schouder. Ze hadden geen tijd om een tweede pijl te pakken. Ze renden snel het bos in. De struiken waren te dicht om te paard te volgen en de rovers stegen eveneens af. Ondanks hun vermoeidheid en hun honger waren de jongens snel en merkten dat ze een voorsprong begonnen op te bouwen. Maar even plotseling als het bos was begonnen eindigde het. Val zag uit de verte al dat het bos eindigde, maar hij zag ook vier ruiters aankomen. Blijkbaar kenden de rovers het bos en waren vier van hen omgereden om de jongens de pas af te snijden.Mijn leesbeleving:Wat was ik blij en dankbaar dat ik dit boek via Het Oergezellig Boekenlab van Ilona Bouwers-Struik mocht lezen en recenseren.De cover vind ik gelijk al een plaatje. Nodigt mij uit om gelijk te gaan lezen.Het duurde voor mij een poosje voordat ik in het verhaal zat. Dat kwam met name door alle diverse namen variërend in lengte en moeilijkheid. Maar toen ik dat achter de rug had zat ik volledig in het verhaal. Het verhaal vond ik zeer beeldend. Het taalgebruik is rijk en doet haast filmisch aan. Ik las het boek niet maar was daadwerkelijk aanwezig. Ik keek door de ogen van de personages naar de wereld zoals zij die zagen en ervoeren. Hun emoties werden de mijne. Door de gedetailleerdheid van de personages kon ik bij allemaal een levendig beeld vormen. Ik hoorde hun stemmen en leerde hun karakter kennen. Sommige sloot ik gelijk in mijn hart en anderen haatte ik grondig. Qua opbouw is het verhaal grondig en zit het logisch in elkaar. Het verhaal bevat naast gruwelijkheden, haat en hartverscheurende taferelen ook passie voor je missie en voor personen die je zielsgraag mag, doorzettingsvermogen en kracht die nodig is in de bittere strijd die geleverd moet worden en een diepgewortelde liefde voor je land, cultuur en afkomst. Dat maakt het verhaal boeiend en rijk. Nadat ik dit verhaal gelezen had kwam ik erachter dat ik gelijk door wilde lezen in deel 2. Peter Verkerk is een talentvolle auteur die zijn verhaal prima weet over te brengen op zijn lezer. Ik hoop dan ook dat hij een groot lezers publiek achter zich mag scharen. Ik heb genoten van dit verhaal in al haar facetten. En ik kijk uit naar deel 2. Hopelijk mag ik dat ook weer lezen rn recenseren voor Het Oergezellig Boekenlab.Mijn mening:De opbouw is logisch en prima. De schrijfstijl is beeldend. De personages zijn prima uitgewerkt. De auteur weet zijn verhaal prima over te brengen op de lezer. Door de filmische elementen is het een verhaal wat vlot leest en nergens inboet aan spanning die wegvloeit. Ik zat continu in een parate alertheid want overal kon de vijand op je loeren. Als je niet oplette werd je gegrepen. De plot is mooi en nodigt uit om ook het vervolg op deel 1 te gaan lezen. Ik geef 4 sterren.Bedankt dat ik je verhaal mocht lezen en recenseren Peter Verkerk.Ilona Bouwers-Struik Bedankt dat ik weer deel mocht nemen aan het Oergezellig Boekenlab met dit prachtige boek. Dat er nog maar vele mogen volgen. 1

Een mooie recensie van Xanne Smid over mijn boek ‘de Kinderen van Zeron’ op de site vanboekenclub Oergezellig. Xanne, bedankt! Wat vond ik van dit boek?Heel eerlijk had ik na het lezen van de proloogtwijfel. De proloog is best onduidelijk namelijk. Al snel in het eerste hoofdstuk kreeg ik een zwak voorleraar Kamoni. Wat een fijne, rustige en doortastende man ( in dit deelalthans) waardoor ik verder wilde lezen. Het boek draait inderdaad om dekinderen. Maar voor mijn gevoel had Kamoni de hoofdrol. Deze rol is echtgeweldig uitgedacht en beschreven. Ik had met hem de meeste feeling. De anderepersonen in het boek zijn trouwens ook goed uitgewerkt, je leert ze naarmate jeverder leest, steeds beter kennen. Dit young adult boek, met iets wat fantasiesetting is geen 13 in een dozijn boek. Het is geschreven vol passie. Passie vande auteur, maar je leest ook de passie van de personen in het boek. En dat isleuk. Er is een bepaalde gedrevenheid, die jou als lezer het verhaal intrekt.Op zo n manier dat ik zelf gelijk achter deel 2 ben aangegaan. Voor mij maaktdat een boek goed.Wel zou ik bij een vervolg druk, goed laten nalezen opde spelfouten. Zelf ben ik niet heel taalvaardig, maar er zitten er wel wat in.En dat is zo zonde. Want ik heb ongelofelijk genoten van dit boek. 4.5*Het boek is verkrijgbaar bij uitgeverij boekscout(isbn 978-94-645-0065-3), de boekhandel of bij de schrijver.Peterverkerk1961@hotmail.com

Beste lezer,Ik doe met mijn boek, Valadin deel 3, de Krijgers van de Rode Gordel mee aan de Boekgoud verkiezing. Ik schrijf avonturen verhalen, met belangrijke boodschappen. In dit deel gaat het over ons rechtssysteem. Dat zou heel anders moeten! Ik hoop dat je op mij wilt stemmen! Peter Verkerk

Deze week verscheen in het Nieuwsblad van Landsmeer het volgende artikel van mijn hand over de verkiezingen. In mijn boek Valadin deel 2, "de strijd om Carna," beschrijf ik uitgebreid waarom we vaak de verkeerde leiders kiezenElk volk krijgt de leiders die het verdient.Er is volop kritiek op het edele viertal wat nu een nieuwkabinet probeert te vormen. Dat is nog best ingewikkeld, want eigenlijk wilniemand graag met Wilders samenwerken. En laten we eerlijk zijn: daar heeft hijhet de afgelopen jaren met diverse onbehoorlijke uitspraken ook wel naargemaakt. Dan maken Dylan en Pieter omtrekkende bewegingen met termen alsgedogen en extraparlementair kabinet maakt de vierde van het stel tot nu toe ooknog geen briljante indruk. Bovendien lijkt het niveau van de overige velenieuwe parlementariërs ook nog niet erg hoog. Het vertrouwen in de politiek is nog nooit zolaag geweest. Alle reden dus voor kritiek, maar is dat terecht?Het is niet makkelijk om politicus te zijn en dan mogen wein Nederland nog onze handen dichtknijpen. Amerika heeft Biden en Trump en eenkiesstelsel dat de indruk wekt beïnvloedbaar te zijn voor degene met het meestegeld. Suriname heeft jarenlang een leider gehad die veroordeeld is voormeervoudige moord en ook in andere landen stemmen gekozen politici nietvrolijk.Aan een politicus moeten ook best hoge eisen worden gesteld;het is immers de belangrijkste baan in een land. Waar moet een premier aanvoldoen? Zonder de illusie te hebben compleet te zijn, moet hij/zijcharismatisch zijn. Hij/zij moet het vertrouwen van zijn/haar volk hebben. Moetover veel energie beschikken, want het is een zware baan. Moet het algemeenbelang boven zijn/haar eigen belang stellen. Beschikken over een hoog iq en eq. Moet bestuurlijke ervaring hebben,want elk vak moet geleerd worden. Moetlevenservaring hebben en kennis hebben van de verschillende bevolkingsgroepen in het land. Het zou zomooi zijn als een premier ooit boer geweest was, of verpleegkundige, ofpolitieman, of jong met geen uitzicht op een woning. Waarschijnlijk kunt ubovenstaande functie eisen makkelijk aanvullen.Kortom; een zware baan. Maar zelfs als er iemand zou bestaandie hieraan voldoet, is de kans dat diegekozen wordt relatief klein. De geschiedenis en ook de voorbeelden uit anderelanden laten zien dat goed kiezen ook nog niet zo eenvoudig is. Want ook aan een kiezer kunnen we een pakket functieeisen hangen. Ook een kiezer moet over een behoorlijk iq en eq beschikken,weten wat er in het land speelt, het algemeen belang dienen en ook beschikkenover mensenkennis om de goede kandidaat te kiezen en niet te vallen voor mooiepraatjes. Kennis hebben van staatsrecht, politieke theorieën en geschiedenis enom de kandidaten echt goed te kunnen beoordelen, regelmatig aanwezig zijn in detweede kamer om politici aan het werk te zien. Dan kan er pas een goede keuzegemaakt worden. Maar doen we dat ook?. Wij als kiezer functioneren lang niet opvoldoende niveau om verantwoorde keuzes te maken. Beoordeelt u zichzelf maareens aan de hand van bovenstaande functie eisen. En dus wordt de keus op eenpoliticus bepaald door zwevende kiezers ( een eufemisme voor kiezers die geenflauw idee hebben op wie ze gaan stemmenen pas op het laatste moment op goed geluk een keuze maken), proteststemmers (kiezers die ontevreden zijn over de huidige regering maar geen idee hebben hoehet wel moet) en andere kiezers die eigenlijk ook niet veel meer weten. En ja,dan krijgen we verkeerde keuzes. Waarom gaan we kiezers niet beter opleiden, zodat erverantwoorde keuzes gemaakt kunnen worden? Zolang het niveau van ons als kiezerzo laag blijft mogen we niet verwachten dat we betere leiders krijgen. Iedervolk krijgt de leiders die het verdient. En wij verdienen niet beter.

Mijn boek in de boekhandel